سپیده صبح

سوگند به سپیده صبح و
سوگند به شب های دهگانه؛
سوگند به جفت و طاق
وسوگند به شب چون روی به رفتن نهد

آیا خردمند را این سوگندها كافی است؟

اما آدمی چون پروردگارش بیازماید و گرامی اش داردونعمتش دهد؛می گوید
پرودگار من مرا گرامی داشت
وچون بیازمایدش و رزق را بر او تنگ گیرد؛می گوید
پروردگار مرا خوار ساخت

نه چنان است

ای روح آرامش یافته
خشنود و پسندیده به سوی پروردگارت بازگرد
وبه
بهشت
من
درآی